Nie widziane od wielu lat para bocianów tworzy gniazdo w Przytorze informują internauci.
Andrzej Misztal
Nie widziane od wielu lat para bocianów tworzy gniazdo w Przytorze informują internauci.
Ze względu na jego duże rozmiary, zjadanie szkodników i gniazdowanie w pobliżu siedzib ludzkich i na dachach domostw bocian biały pełni ważną funkcję w kulturze i folklorze. W Starożytnym Egipcie był przedstawiany hieroglificznie jako Ba (dusza). W języku hebrajskim bociana białego określa się jako chasidah (חסידה), co oznacza „miłosierny” i „łaskawy”. Mitologie grecka i rzymska przedstawiały bociany jako wzory rodzicielskiego poświęcenia; wierzono, że nie umierają one ze starości, lecz odlatują na wyspy i przybierają ludzką postać. Ptak jest opisywany w co najmniej trzech Bajkach Ezopa: Lis i bocian, Rolnik i bocian i Żaby, które pragnęły króla. Jeden z mitów opowiada o walce bocianów (lub żurawiów) z Pigmejami, która rozpoczęła się, gdy Pigmejka Ojnoe, ukarana przez bogów za dumę i odmowę składania im czci przemianą w bociana, próbowała w tej postaci porwać swego syna Mopsosa. Afrykańczycy próbowali ją odpędzić, co zapoczątkować miało obawę i nienawiść bocianów w stosunku do tego ludu[136]. Wierzono również, że bociany opiekowały się swoimi rodzicami, karmiąc ich, a nawet pomagając w wędrówkach; książki dla dzieci przedstawiły je jako modele wartości rodzinnych. Greckie prawo zwane Pelargonia od starogreckiego słowa pelargos oznaczającego bociana zobowiązywało obywateli do opieki nad swymi rodzicami w podeszłym wieku. Grecy uważali również, że zabicie bociana może być karane śmiercią. Bocian był rzekomo chroniony w starożytnej Tesalii jako ptak polujący na węże; jest powszechnie uważany za „białego ptaka” Wergiliusza. Rzymscy pisarze zauważyli, że powracające wiosną bociany były dla rolników sygnałem, by sadzić winorośl
Rzekome wartości rodzinne bociana
Wyznawcy Islamu czczą bociany, ponieważ odbywają one według nich doroczną pielgrzymkę do Mekki podczas swojej wędrówki Niektóre z pierwszych prób interpretacji wędrówek ptaków były zainicjowane przez obserwacje bociana białego; Pfeilstorch (z niemieckiego: „bociany przebite strzałą”) były notowane w Europie z afrykańskimi strzałami wbitymi w swe ciała. Znany jest przypadek takiego bociana znalezionego latem 1822 w niemieckim mieście Klütz w Meklemburgii, który został później wypchany wraz ze zdobioną afrykańską strzałą tkwiącą w jego ciele i obecnie znajduje się na Uniwersytecie w Rostocku.
Bociany, jeśli nie są niepokojone, odczuwają niewielki strach przed ludźmi i w Europie często gniazdują na budynkach. W Niemczech obecność gniazda na domu traktowana była jako ochrona przed pożarami. Bociany były także chronione ze względu na przekonanie, że ich dusze były niegdyś ludźmi. W niemieckich i holenderskich gospodarstwach domowych, wierząc, że te przynoszą szczęście, zachęca się bociany do gniazdowania na domach, czasami poprzez budowę specjalnie zaprojektowanych wysokich platform. Polacy, Litwini i Ukraińcy wierzą, że bociany przynoszą harmonię w rodzinie, na której domostwie gniazdują. Dla chrześcijan to symbol pobożności, zmartwychwstania i czystości, ale i sprawiedliwych pogan, którzy żyli przed Chrystusem.
Bocian biały jest popularnym motywem na znaczkach pocztowych – jest przedstawiony na więcej niż 120 znaczkach wydanych przez więcej niż 60 instytucji emitujących znaczki. Bocian jest symbolem oraz ptakiem narodowym Litwy, a także symbolem Białorusi. Bocian był również polską maskotką na targach Expo 2000 w Hanowerze. W XIX wieku uważano, że bociany żyją jedynie w krajach o republikańskiej formie rządów.
Wikipedia
